We leven in een bijzondere tijd, waarin tal van crises onderdeel zijn van het dagelijks leven. Als jong architectenbureau voelen we de urgentie en zien we kansen in het ontwerpen van oplossingen voor deze complexe ruimtelijke opgaves. Er is consensus over het feit dat bouwen per definitie niet duurzaam is. Wij zetten ons maximaal in om het tegendeel te realiseren zodat bouwen per definitie wel duurzaam is.
Onze ambitie is om projecten te realiseren welke een positieve bijdrage hebben op het welzijn van gebruikers én op het klimaat. Op deze wijze wordt een gebouw onderdeel van het sociale én het ecologische netwerk van zijn buurt. Een gezond en klimaatvriendelijk gebouw neemt de plek niet in maar geeft juist iets extra’s terug aan zijn omgeving.
Een transitie zet je niet alleen in gang, maar krijgt juist momentum door medestanders. Als bureau geloven we in de kracht van samenwerken, waar vanuit verschillende inzichten nieuwe veerkrachtige oplossingen ontstaan. Wij willen impact maken, een betere leefomgeving en toekomst voor ons allemaal creëren. We zoeken opdrachtgevers deze droom met ons delen en zoeken samenwerkingspartners die ons daarbij helpen.
Herken jij jezelf hierin? Dan nodigen we je graag uit voor een kopje koffie!
Wat beweegt studio TMOJ?
Op dit moment staan we voor een groot aantal maatschappelijke uitdagingen. Partijen in de bouw zullen hun verantwoordelijkheid moeten nemen om een positieve bijdrage te leveren aan klimaat, mens, dier en economie.
Voor het economische aspect is het goed om ons te realiseren dat de waarde van vastgoed in de toekomst voor een groot deel zal worden bepaald aan de hand van nieuwe normen en richtlijnen rond deze maatschappelijke uitdagingen. Hierin zal een groen en natuurvriendelijk gebouw, naast de positieve invloed op het welzijn van zijn gebruikers, ook meer economische waarde krijgen.
Over welke maatschappelijke uitdagingen we het hebben lees je hieronder.
Ruim een kwart van de wereldwijde CO2-uitstoot wordt veroorzaakt door de bouw en dat is exclusief het transport van bouwmaterialen1.
Door slim te kiezen welke materialen we toe passen in onze ontwerpen kunnen we hier grote stappen nemen om de uitstoot te minimaliseren of zelfs CO2 op te slaan in het geval van biotische materialen.
De Nederlandse stikstofuitstoot (stikstofoxiden NOx en ammoniak NH3) is de hoogste van Europa, dit heeft grote gevolgen voor de gezondheid, bodemkwaliteit en biodiversiteit2. Bij het gebruik van groot materieel komt een grote hoeveelheid stikstof vrij, bijvoorbeeld door de verbranding van diesel.
In het ontwerptraject houden we al rekening met de bouwmethode en het materieel dat hier voor nodig is om zo de NOx uitstoot te minimaliseren en een vertraging van de bouw te voorkomen.
1. Pablo van der Lugt en Atto Harsta (2021) De Houtbouwrevolutie, Op weg naar een circulaire toekomst (Materialdistrict).
2. Milieucentraal (https://www.milieucentraal.nl/klimaat-en-aarde/milieuproblemen/stikstof-in-de-lucht-en-bodem/)
Materiaal schaarste
Afgelopen jaren is er mede door de coronacrisis en de energiecrisis duidelijk geworden dat de Nederlandse economie afhankelijk is van complexe structuren van materiaalstromen. Door hogere energieprijzen worden productieprocessen die veel energie vergen onhaalbaar. Denk hierbij aan de productie van beton, staal en aluminium. Daarnaast raken de geschatte materiaalvoorraden van vooral metalen binnen afzienbare tijd op1.
Door bij gebruik te maken van biotische materialen en te ontwerpen volgens de ‘R-ladder’ van de circulaire economie zal er minder druk komen te liggen op de behoefte aan abiotische materialen.
1. Pablo van der Lugt en Atto Harsta (2021) De Houtbouwrevolutie, Op weg naar een circulaire toekomst (Materialdistrict).
Afname van de biodiversiteit
Er is een wereldwijde afname van de biodiversiteit, en in Nederland is die afname nog sterker. De Nederlandse natuur is in een zeer slechte staat: leefgebieden verdwijnen, populaties worden kleiner en soorten sterven uit. Dit brengt onze ecosystemen, onze voedselvoorziening en leefbaarheid van steden in gevaar3.
Door gevels en het landschap poreuzer te ontwerpen en diverse groenvoorzieningen op zowel maaiveld, in de gevel als op het dak te faciliteren kan het gebouw en zijn omgeving de biodiversiteit in een gebied juist versterken.
Water
Er zijn steeds vaker periodes van lange droogte en momenten van extreme regenval. Daardoor krijgen we te maken met lage (grond)waterstanden, blauwalg en botulisme, verzilting, overstromingen, (drink)water tekorten en scheurvorming in dijken4. Het opslaan, bufferen en afvoeren van water wordt dus steeds belangrijker.
Door minimale verharding op maaiveld, groene daken en waterdaken kan water langer worden vastgehouden en door middel van slimme hemelwater afvoer en regentonnen op de juiste momenten te lossen.
4. Michiel van Lierop (IenW), Laura Both (Unie van Waterschappen) De staat van ons water, Rapportage over de uitvoering van het waterbeleid in 2019
Hittestress
Door klimaatverandering en uitstoot van broeikasgassen zal de aarde in 2100 ten opzichte van 1990 met 1,5 tot 5,7 graden opwarmen2. In steden (urban heat island effect) zal dit extra voelbaar zijn. Dit heeft een groot effect op hoe we gebouwen met een fijn binnenklimaat maken.
Ook voor hittestress is het van belang om ruimte te bieden aan groenstructuren en materialen slim te kiezen. Wellicht zelfs dampopen bouwen met biotische materialen. Hierdoor zal het stedelijk- en binnenklimaat ook bij hoge temperaturen aangenaam blijven.
Ongezonde leefomgeving
De maatschappij heeft voor zichzelf een ongezonde leefomgeving gecreëerd waarin veel mensen kampen met overgewicht, eenzaamheid, depressies en stress. Beweging, bijdragen leveren aan de omgeving, gezonde voeding en onderdeel uitmaken van een groep zijn factoren die onze leefomgeving gezonder kunnen maken5.
Door de principes van zogeheten “blue-zones” in onze ontwerpen te verwerken stimuleren we beweging, creëren we ruimtes voor ontmoeting en integreren we natuur (met eetbare beplanting) in de omgeving wat bijdraagt aan een mentale en fysiek gezonde levensstijl.
5. Dan Buettner, BA, and Sam Skemp, BA (2016) Blue Zones: Lessons From the World’s Longest Lived